Hoewel er reeds in 1884 een wijnsyndicaat gevestigd werd en het gebied in 1936 tot Appellation d’Origine verklaard werd, duurde het toch nog tot de jaren ’50 voordat ook in Saint-Émillion een classificatie van de beste crus ingesteld werd. In 1951 voerde de jurade een vernieuwde kwaliteitscontrole in, die in 1954 – bijna honderd jaar later dan in Médoc – tot een eigen waarderingssysteem leidde, waarvan de lijsten anders dan bij het beroemde voorbeeld om de tien jaar herzien moest worden.
Het nieuwe systeem voorzag in vijf classificaties, waarvoor twee zelfstandige appellations geschapen werden: de AC Saint-Émilion en de AC Saint-Émilion Grand Cru, waarbij de laatste merkwaardigerwijs tegenwoordig met een productie van circa 160.000 hl bijna zestig procent meer wijn oplevert. De grands crus zelf werden in vier klassen onderverdeeld: Grands Crus Classés en ten slotte de kleine groep van Premiers Grands Crus Classés die op hun beurt weer in A en B onderverdeeld werden.
Dé Chateaux van Saint-Èmillion
In de eerste liga van deze Premiers Grands Crus werden maar twee Châteaux opgenomen:
De tweede groep (B) omvat tegenwoordig maar liefs elf namen:
- L’Angélus
- Beau-Séjour-Bécot
- Beauséjour
- Belair
- Canon
- Figeac
- Clos Fourtet
- La Gaffelière
- Magdelaine
- Pavie-Macquin
- Troplong-Mondot
- Trottevielle
De wijnen van deze châteaux onderscheiden zich niet alleen op basis van de verschillende bodems, maar ook door sterk variërende aandelen van de drie druivenrassen in elke cuvée, waarbij de mix niet altijd direct uit de geografische ligging te verklaren is. Zo vindt men onder de topkwaliteiten van zowel het Plateau als de Côtes een aantal wijnen die een evenwichtige merlot-cabernetverhouding tonen, maar ook rassen die meer of minder duidelijk door merlot bepaald zijn. Echter, uitgerekend aan de grens met Pomerol, waar de merlot nog hogere aandelen behaalt dan in Saint-Émilion, stijgt vreemd genoeg het aandeel van cabernet, zoals op Cheval-Blanc, waar de cabernet franc 60 procent uitmaakt. Een ongewoon hoog cabernet-sauvignonaandeel, van 20 of zelfs 35 procent, vindt men zowel bij Pavie als bij Figeac aan de grens met Pomerol.
Satellieten in de omloopbaan
Hoezeer de karakters van de afzonderlijke crus van Saint-Émilion ook van elkaar verschillen, één ding hebben ze in vergelijking tot de satellieten die hen omringen gemeen: structuur, karakter, dichtheid en een lange levensduur. Met de satellieten van Saint-Émilion bedoelt men de vier appellations die het gebied in het noorden en noordoosten omringen: Montagne, Saint-Georges, Lussac en Puisseguin. Deze appellations mogen de naam Saint-Émilion als toevoeging voor hun eigen naam gebruiken.
Landschappelijk gezien vertonen de vier gebieden een grote gelijkenis met Saint-Émilion, maar wat het terroir – de gronden zijn deels koeler en vochtiger, en door de grotere afstand van de Dordogne neemt de matigende invloed op de temperatuur af – en voor wat de druivenvariëteiten betreft zijn er toch duidelijke verschillen. Niet zelden domineert hier de merlot en maakt hier vaak 90 procent van de druivenmix uit.
Hoewel de wijnen van deze appellations niet met die van hun beroemde naamgevers kunnen wedijveren, vormen ze gezien hun interessante prijs-kwaliteitverhouding toch een goed alternatief ten opzichte van de vaak meer dan dure grand cru-wijnen van Saint-Émilion. Een deel van de productie wordt niet onder de satellietbenaming, maar als Bordeaux of Bordeaux Supérieur verkocht en valt daarmee in een nog aantrekkelijker prijsklasse.
BRONNEN: Uitgeverij: Ullmann
Titel: WIJN
ISBN: 978-3-8331-4617-6
AUTEURS: André Dominé, Eckhard Supp, Ulrich Sautter, Wofgang Fahsbender
Bron omslagfoto: “HK SW 上環 Sheung Wan 普仁街 11 Po Yan Street Tower 125 shop Hapi Store in August 2020“, auteur: Hooetbn Reecso Koewmn, CC BY-SA 4.0
